-
1 wypadać
wypadać (-am) < wypaść> (wypadnę) herausfallen (z G aus D); włosy ausfallen; (nagle wybiec) hinausstürzen; herausstürzen;wypadać z ręki aus der Hand fallen;wypadło mi z głowy es ist mir entfallen;wypadać z roli fig aus der Rolle fallen;wypadać na k-o (przypadać) auf jemanden entfallen;wypadać w niedzielę auf den Sonntag fallen;wypadać w Wielkanoc auf Ostern fallen;wypadać dobrze gut ausfallen;wypadać źle schlecht ausfallen;wypadałoby (+ inf) man müsste, man sollte (+ inf);tak wypada es gehört sich so;to nie wypada es gehört sich nicht, es ziemt sich nicht;tak wypadło es ist so gekommen;może coś mu wypadło vielleicht ist ihm etwas dazwischengekommen -
2 można
można [mɔʒna]1) ( jest możliwe)\można tam kupić lekarstwa man kann dort Medikamente [ lub Arzneien] kaufen\można stwierdzić/przyjąć, że... man kann feststellen/annehmen, dass...nie \można powiedzieć, żeby się nie starał man kann nicht sagen, dass er sich nicht bemüht hätte\można wytrzymać ( pot) es geht [noch], es ist annehmbar2) ( jest dozwolone)tu nie \można wchodzić hier darf man nicht hineingehenczy tu \można palić? darf man hier rauchen?3) ( wypada)nie \można tak mówić so darf man nicht reden, so etwas sagt man nichttak nie \można! so geht es nicht! -
3 man
\man hat festgestellt, dass... stwierdzono, że...\man kann nie wissen nigdy nie wiadomoso etwas tut \man nicht tak się nie robi, [to] nie wypada\man sagt, dass... mówi się, że...\man darf wolno\man kann można\man muss trzeba\man soll należy\man sollte należałoby\man rackert sich den ganzen Tag ab, und was ist der Lohn? człowiek cały dzień haruje, i po co?
См. также в других словарях:
należeć — ndk VIIb, należećżę, należećżysz, należećleż, należećżał, należećżeli 1. «być czyjąś własnością, być przedmiotem czyjegoś posiadania» Majątek należał do dziadka. 2. «być czyimś mężem lub kochankiem, żoną lub kochanką» Tych dwoje młodych należało… … Słownik języka polskiego
trzeba — 1. «powinno się, należy, wypada» Trzeba myśleć, pracować. Trzeba być uczciwym. Trzeba dodać, przyznać, że… Z tym trzeba ostrożnie. Robić tyle, ile trzeba. ◊ Trzeba być jakimś, kimś (np. bardzo odważnym, bohaterem a. głupim, ślepym), żeby… «tylko… … Słownik języka polskiego
godzić — ndk VIa, godzićdzę, godzićdzisz, gódź, godzićdził, godzićdzony 1. «doprowadzać do porozumienia, do zgody; jednać» Godzić skłóconych, zwaśnionych. 2. «łączyć coś z czymś; przyjmować, stosować dwie różne rzeczy, sprawy» Godzić pracę z rozrywką.… … Słownik języka polskiego
zwyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, najczęściej uświęcony tradycją sposób postępowania w pewnych okolicznościach, charakterystyczny dla pewnego środowiska, terenu, okresu itp.; obyczaj» Dawny, odwieczny, staropolski zwyczaj. Stary … Słownik języka polskiego
godzi się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos ndk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} wypada, należy, przystoi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czy godzi się tak kogoś oczerniać? {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
należy — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos ndk, należy, należało, będzie należało, należałoby {{/stl 8}}{{stl 7}} trzeba, powinno się, wypada : {{/stl 7}}{{stl 10}}Należy to przemyśleć. Należy dodać, że to wyjątkowa okazja. Należy to natychmiast oddać. Należy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie przystoi — {{/stl 13}}{{stl 7}} w stylu książkowym: jest niestosowne, nie wypada : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mężatce nie przystoi tak się zachowywać. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie uchodzi — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos, nie uchodziło, nie ujdzie {{/stl 8}}{{stl 7}} coś jest niestosowne, czegoś nie wypada robić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie uchodzi w twoim wieku tak się zachowywać. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
